نیروی خشونت‌پرهیزی

جودیت باتلر معتقد است خشونت‌پرهیزی درواقع موضعی اخلاقی درمیانۀ میدان سیاسی است، اما اغلب به‌اشتباه عملی منفعلانه یا اخلاقی فردگرایانه برای پرهیز از مواجهه با اشکال موجود قدرت تعبیر می‌شود. او می‌کوشد نشان دهد که اخلاق خشونت‌پرهیزی تنها زمانی معنا پیدا می‌کند که با مبارزه‌ای سیاسی و گسترده برای برابری اجتماعی پیوند خورده باشد. باتلر با تکیه بر نظریه‌های فوکو، فانون، فروید و بنیامین نشان می‌دهد که چگونه ممنوعیت خشونت معمولا جان‌هایی را که «درخور سوگ» شمرده نمی‌شوند در بر می‌گیرد و چگونه «توهم نژادی» خشونت‌های دولتی و رسمی را توجیه می‌کنند. این جنبش‌ها ادعاهای اخلاقی خود را بر مبنای درک وابستگی متقابل زندگی‌ها و ارتباط آن با برابری اجتماعی و سیاسی شکل می‌دهند. باتلر در نیروی‌ خشونت‌پرهیزی از ما می‌خواهد تا دربارۀ اخلاق مقاومت بازنگری کنیم و امکانات بالقوۀ خشونت‌پرهیزی را در مواجهه با بی‌عدالتی‌های نظام‌مند توضیح می‌دهد. تحلیل تیزبینانۀ باتلر از خشونت‌پرهیزی چهارچوبی حیاتی برای درک پیچیدگی‌های اعتراض و همبستگی در دنیای امروز ارائه می‌دهد.